من بی می ناب زیستن نتوانم
بی باده کشیده بار تن نتوانم
من بنده ان دمم که ساقی گوید
یک جام دگر بگیر و من نتوانم...
(خیام بزرگ)
ما زنده از انیم که ارام نگیریم
موجیم که اسودگی ما عدم ماست
(صائب تبریزی)